انتساب مشق شب آخر هفته: خود تسکین دهنده فیزیولوژیکی

قبل از ارسال تکالیف مشروح آخر هفته ، به ما اجازه دهید خلاصه این هفته را در وبلاگ روابط Gottman جمع کنیم. روز دوشنبه ، دکتر را معرفی کردیم. یافته های گوتمن و لونسون از مطالعه سه ساله خود در مورد پیش بینی کنندگان فیزیولوژیکی و عاطفی تغییر در رضایت از روابط. روز چهارشنبه ، ما در مورد یافته های آنها عمیق تر بررسی کردیم و درباره تأثیرات سیل فیزیولوژیکی بر توانایی فرد در برقراری ارتباط در طی بحث درگیری صحبت کردیم.

Drs گوتمن و لونسون دریافتند که تجربه مکرر تجاوز بیش از حد در برانگیختگی فیزیولوژیکی (جاری شدن سیل) در تعامل زوجین ، شرکا را به سمت حفظ فشار بیش از حد هوشیار در انتظار تنبیه تجربی سوق می دهد. زوج ها یاد می گیرند در هنگام مواجهه با شرایط دشوار - با علائم عاطفی و فیزیولوژیکی که می توانید در اینجا بخوانید ، درگیر رفتارهای بسیار مضر شوند. امروز ، ما می خواهیم به شما فرصتی دهیم تا این یافته ها را برای شما عملی کنند!

اول از همه ، ما می خواهیم یادآوری کنیم که برای سرمایه گذاری در حساب بانکی عاطفی روابط خود سرمایه گذاری کنید ، برای برقراری مجدد ارتباط با یکدیگر به روشهای مثبت با تمرین Turning Towards ، کار در جهت پرورش یک پرسپکتیو مثبت با استفاده از مهارت های مدیریت تعارض ، و برای ساخت و تقویت خانه روابط صوتی خود کار کنید. این ابزارها به شما کمک می کنند تا بر انتظارات و پاسخ های داخلی خود در قبال فعل و انفعالات منفی از گذشته غلبه کنید - به شما امکان می دهد از تنظیم مداوم هشدارهایی که باعث پیشگویی خود برآورده از فاجعه روابط می شوند ، خودداری کنید. با این حال ، بسیار مهم است که در هنگام وقوع سیل نیز به مکانیسم های یادگیری برای خود تسکین دهنده فیزیولوژیکی توجه کنید!

همه ما تجربه کرده ایم که دکتر گوتمن از آن به عنوان سیل عاطفی و فیزیولوژیکی یاد می کند. اگر چهار اسب سوار در یک بحث و گفتگو با شریک زندگی خود حضور داشته باشند ، ممکن است احساس نارضایتی کنید ، چه واقعی و چه درک شده. با شروع شدن آدرنالین ، همه سیستم ها در حال از دست رفتن هستند و گفتگوی سازنده کاملاً غیرممکن می شود. اگر ادامه دهید ، خود را در حال انفجار در شریک زندگی خود یا در حال انفجار (سنگ فرش کردن) می بینید ، که هیچ یک از آنها به جایی نمی رسند. در هفت اصل برای ایجاد کار در ازدواج ، دکتر گوتمن در مورد تحقیقات خود در مورد سیل می نویسد ، توضیح می دهد: "اگر ضربان قلب شما از 100 ضربه در دقیقه فراتر رود ، شما قادر نخواهید بود آنچه همسرتان در تلاش است تا به شما بگوید مهم نیست. سخت است که امتحان کنی. »برقراری ارتباط از نظر جسمی غیرممکن است.

دکتر گوتمن با توجه به مطالعات خود و سایر محققان از جمله رابرت لونسون ، دکتر د. و دکتر زولمن ، دکتر دکتر توانسته است نشان دهد که زن و مرد در پاسخ به سیلاب کنجکاو هستند. به دلیل اختلافات بیولوژیکی در نحوه واکنش بدن ما به استرس ، شاید ناشی از مکانیسم های تطبیقی ​​تکاملی که در روزهای غارنوردی ایجاد شده اند ، آرام شدن بدن بدن مردان پس از استدلال دشوارتر است. زنان با سرعت بیشتری آرام می شوند زیرا زمان کمتری برای سیستم قلبی و عروقی آنها از استرس بهبود می یابد.

با این وجود ، گرمای لحظه به لحظه گرفتار ، همه ما علائم فیزیولوژیکی استرس را تجربه می کنیم: تعریق ، لرزیدن و نفس کشیدن - وضعیتی که فکر کردن در مورد هر چیزی کاملاً غیرممکن است ، بسیار کمتر برای رفع آن. یک مشکل پیچیده در مورد عزیزان ما. ما شلاق زدیم

برای جلوگیری از ناامیدی و ناراحتی قبل از ظهور ، دکتر گوتمن ایده هایی را که از تحقیقات خود جمع آوری کرده است به اشتراک می گذارد که ما را تشویق می کنیم این آخر هفته را امتحان کنید:

چیزی را امتحان کنید که ممکن است در ارتفاعات رنج شما کاملاً بیگانه باشد: نفس بکشید. با خیال کردن مکان موردعلاقه خود ، مکانی را که می توانید در آن گم شوید ، آرامش بخش فیزیولوژیکی خود را تمرین کنید ، مکانی که در آن احساس مشکل نمی شوید و جایی که می توانید در درون خود با آرامش شناور شوید. در این مکان مراقبه کنید. بر روی استدلال خود تکیه نکنید و یا به افکاری فکر نکنید که سطح پریشانی شما را حفظ می کند. تمرکز نکنید که یکنواخت باشید. از افکار عصبانیت صحیح ("دیگر مجبور نیستم این کار را بکنم") و قربانی بی گناه "(" چرا او همیشه مرا انتخاب می کند؟ "خودداری کنید). درعوض ، وقت خود را صرف انجام یک کار آرامش بخش ، مانند گوش دادن به موسیقی یا ورزش کردن کنید.

پس از گذراندن حدود بیست دقیقه در این حالت بی سر و صدا ، می توانید به محوریت و آرامش به گفتگوی خود برگردید. چرا بیست دقیقه؟ به گفته دکتر گوتمن ، "نورپی نفرین اصلی انتقال دهنده عصبی دلسوز ، آنزیمی برای تخریب آن ندارد ، بنابراین باید از طریق خون پخش شود ... این کار در سیستم قلبی عروقی بیست دقیقه یا بیشتر طول می کشد."

در یک مطالعه تجربی خاص در مورد طغیان ، زوج ها را پس از پانزده دقیقه قطع کردیم و به آنها گفتیم که باید تجهیزات را تنظیم کنیم. از آنها خواسته ایم که در مورد مسئله خود صحبت نکنند بلکه فقط بخواهند نیم ساعت مجله بخوانند. هنگامی که آنها دوباره شروع به صحبت در مورد مسئله خود کردند ، ضربان قلب آنها به طور قابل توجهی پایین تر بود و تعامل آنها مثبت تر و بیشتر بود

منبع : sanykala